ปืน - ยุทธศาสตร์ ปราบศัตรูพ่าย
PUEN - Yuthasart Prabsattrupai | |
---|---|
[[|250px]] | |
ชื่อ-นามสกุล |
ยุทธศาสตร์ ปราบศัตรูพ่าย (Yuthasart Prabsattrupai) |
ชื่อเล่น |
ปืน (Puen) |
วันเกิด (อายุ นับถึงปี 2559) |
18 มกราคม พ.ศ.2540 (18 ปี) |
เพศ (รสนิยมทางเพศ) |
ชาย (ชอบผู้หญิง) |
สถานะ |
นักเรียนรุ่นที่ 5 (2555-2557) |
แผนการเรียน |
ศิลป์-คำนวณ |
ส่วนสูง-น้ำหนัก |
ม.4 - 178 เซนติเมตร / n/a ม.5 - 180 เซนติเมตร / n/a |
ศาสนา |
พุทธ |
กรุ๊ปเลือด |
O |
ชมรม |
ม.4 - ทำอาหาร ม.5 - ฟุตบอล (หัวหน้าชมรม) |
ปืน - ยุทธศาสตร์ ปราบศัตรูพ่าย
ข้อมูลทั่วไป
DB1
01. ชื่อจริง / นามสกุล / (ชื่อเล่น)
ยุทธศาสตร์ ปราบศัตรูพ่าย (ปืน) Yuthasart Prabsattrupai (Puen)
2. อายุ 16 ปี
3. วัน เดือน ปี เกิด 18 ม.ค. พ.ศ. 2540
4. เพศ
ชาย ชอบผู้หญิง
5. ความสูง 180 เซนติเมตร
6. รูปพรรณสัณฐาน
-หนุ่มแว่น / ผมหน้าม้า / หัวสองกอ /ยิ้มแย้มดูสบาย
*สวมชุดนักเรียนชายไทยธรรมดานะคะ ตอนสมัครสอบใส่กางเกงดำ 7. ลักษณะนิสัยและพฤติกรรมต่างๆของตัวละคร
Keyword: มุ่งมั่น, ตรงไปตรงมา,หนุ่มซื่อ (บื้อ), มองโลกแง่ดี
มุ่งมั่น
- เป็นคนมุ่งมั่นจริงจัง ตั้งใจ และเต็มที่กับทุกเรื่อง จนเยอะเกินไปหน่อย
ปืนทำอะไรมักจะทำมันอย่างเต็มที่เสมอ ในทุกเรื่อง ตั้งแต่เรื่องเรียน ไปถึงเรื่องเล็กน้อยด้วย เป็นเพราะถูกปลูกฝังมาจากพ่อที่เป็นนายทหาร แต่มักจะมากเกินเหตุ เช่น เรื่องเรียนถ้าที่บ้านบอกให้ตั้งใจเรียน เจ้าตัวก็จะอ่านหนังสือมันยันดึกดื่น ข้ามคืนเพื่อพิสูจน์ ว่าเราเต็มที่กับมัน แล้วก็ไปสอบทั้งสภาพนั้น
จนเรื่องอย่างเล่นเกมส์ ปืนก็จะต้องเล่นมันจนกว่าจะเก่งเมพ มันถึงจะเลิก (ถ้าใครอ่านอายชีลด์ ในนึกถึงประมาณเท็ตสึม่า โจ )
- ถึงจะจริงจัง แต่ก็ไม่ใช่หนุ่มเจ้าระเบียบ หรือแข็งกระด้าง
ออกจะทำตัวสบายๆ แถมคุยง่ายเข้าหาง่าย แถมรอยยิ้มพิมพ์ใจกลับไปให้อีกต่างหาก คือไม่ใช่คนเนี้ยบว่างั้น
เราจะเห็นปืนในท่าทีสบายๆอยู่ตลอด (สบายยามปกติ แต่พอให้ทำอะไรก็ใส่เต็ม MAX)
.......
ตรงไปตรงมา
- คิดอะไรแสดงออกแบบนั้น ตรงๆ
คือ สมมติว่าปืนไม่ชอบเพื่อนคนหนึ่งมันก็จะแสดงออกเลยว่าไม่ชอบ ไม่ยุ่ง ไม่สุงสิงด้วย ถูกชะตาด้วยก็เข้าไปเล่นด้วยคุยเฮฮา ไปเลย
นั่นรวมไปถึงเวลาชอบสาวๆด้วยนะ คือถ้าเฮียแกชอบ แล้วแน่ใจเมื่อไหร่ มันจะเดินไปบอกตรงๆเลยว่า “ผมชอบคุณ ผมจะจีบ ฝากตัวด้วยครับ!” เป็นต้น
**ยังคงทื่อและตรงไปตรงมาดั่งเช่นเดิม คิดว่าเป็นเพื่อน ก็แสดงออกแบบเพื่อน จนบางทีก็ไม่รู้ว่าทำร้ายจิตใจใครไปรึเปล่า (โดยเฉพาะเรื่องสาวๆน่ะ)
- พูดตรง และจรังจังกับสิ่งที่พูดมาก
เช่น ถ้ามันรู้สึกว่าเพื่อนหญิงคนหนึ่งดูอวบขึ้นนิดหน่อย เจ้าปืนตอนคุยก็จะพูดไปว่า
“วันนี้เธอดูอ้วนขึ้น ผมแนะนำให้คุณไปวิ่งที่สวนสาธารณะ
ไม่ก็เต้นแอโรบิก ถ้าสนใจผมมีตารางการลดแคลลอรี่ให้ด้วยครับ (หลบตา พูดแบบตะกุกตะกักเขินอาย)”
เขาจริงจังและจริงใจมากเลยนะ
- ไม่หาเรื่องคน
ถึงจะมีพ่อเป็นทหารแต่ก็ไม่คิดจะเอาตำแหน่งมาข่มใคร จะโกรธเฉพาะเวลามีคนมาหาเรื่องก่อนเท่านั้น ถ้าทำผิดปืนกล้าที่ขอโทษตรงๆ ไปเลยอีกด้วย
เพิ่่มเติม
เรื่องโกรธนะคะ เรื่องที่จะทำให้ปืนโกรธได้ นอกจากการหาเรื่องเจ้าตัวก่อน ก็จะมี
-เรื่องแรกคงเป็นเรื่องที่ ไม่เคารพกฏ (อธิบายเรื่องนี้ไว้ในหัวข้อคนไม่ถูกชะตานะคะ) ถ้าเพื่อนแสดงท่าทีไม่เคารพอาจารย์ โดดเรียน เจ้าตัวจะไม่ค่อยพอใจค่ะ แต่จะไม่โวยวาย จะเข้าไปตักเตือนแทน พูดดีๆ แล้วถ้าไม่ฟัง หรือเถียงมา จะมีกรณีดังนี้ค่ะ
ถ้าสนใจมากๆ ก็จะพยามตื๊อหน่อย ประสาคนจริงจัง แบบ เราว่านายควรจะ ....(แบบนี้อะไรก็ว่าไป) ถ้าเอือมมากๆ ก็จะปล่อยเบลอเพื่อนคนนั้นไปเลย ประมาณว่าไม่สนใจ ไม่ยุ่งไม่คุยด้วยอีก
เวลาโกรธจะไม่โวยวาย ที่จะทำเวลาโกรธอย่างมากสุดก็แค่ไม่คุยไม่สนใจค่ะ
**กรณีนี้คนที่ปืนมีอาการแบบนี้ด้วย มีคนเดียวในรุ่นคือ พิมพ์
-เรื่องที่สองนะคะ คงเป็นเรื่อง การให้เกียรติกันค่ะ
น่าจะได้อิทธิพลมาจากพ่อที่เป็นทหารค่ะ พ่อสอนให้ปืนให้เกียรติทุกคนเสมอ ถ้ารู้สึกว่า ใครทำอะไรที่เป็นการบั่นทอน เกียรติและศักดิ์ศรีคนอื่น รวมทั้งตัวเองมากๆ จะโกรธ
เช่น เพื่อนโดนแกล้ง(หยอกล้อกันแบบ ติดป้ายแปะเตะฟรี อันนี้ยอมรับได้) แต่ถ้าแกล้งกันรุนแรงแบบ เพื่อนคนนั้นต้องอับอายกันไปข้าง จะไม่พอใจมากค่ะ ** ผลกระทบต่อความรู้สึกปืน จะยิ่งมาก ถ้าเรื่องนี้เกิดกับผู้หญิงค่ะ ปืนให้เกียรติเพศหญิงมากๆคงเพราะที่บ้านมีแม่ที่เป็นผู้หญิงคนเดียว แล้วก็รักแม่มากด้วย
(ไม่ชอบเห็นผู้หญิงโดนรังแก ว่างั้น)
- จะเชื่ออะไรใครต้องพิสูจน์ได้ว่าจริงเท่านั้น
จะไม่เชื่ออะไรที่ไม่เห็นกับตา ได้ยินกับหูตัวเอง ไม่มีหลักฐานแน่นอน จะไม่มีทางเชื่ออย่างเด็ดขาด และอย่าหวังจะอำซะให้ยาก เพราะสมมติถ้าคุณอำปืนขึ้นมาด้วยข้อมูลที่ไม่เป็นจริงเหล่านั้น เจ้าตัวจะถามหาที่มาที่ไป ว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้นแบบนี้ พยายามหาที่มาที่ไปอย่างจริงจัง(มาก)จนคนจะแกล้งมึนแล้วก็เฉลยเอง
.......
หนุ่มซื้อ(บื้อ)
-ผลมาจากการที่เป็นคนจริงจังแล้วก็ตรงไปตรงมา(มาก)ค่ะ การกระทำที่แสดงออกมาเย มักจะไม่ได้ผ่านการกลั่นกลองให้ดี คิด แล้ว ทำ เลย
ยกตัวอย่าง ถ้าแม่บอกให้ไปซื้อผักบุ้งจีน เจ้าตัวก็จะออกจากบ้านไปซื้อเดี๋ยวนั้นเลยค่ะ แล้วถ้าเกิดหาฝักบุ้งจีนไม่ได้จริงๆ ก็จะเดินวนหามันอยู่แบบนั้น ไม่ยอมกลับบ้าน ไม่ผิดคำสั่งเด็ดขาด จนแม่ต้องมาตามให้กลับบ้าน
เพราะฉะนั้นถ้าเขาบอกให้ทำอะไรหลุดๆ แล้วบอกว่าดี มันควรทำ ปืนจะทำ (ถึงจะแม้นั่นจะเป็นการให้แต่งหญิง หรือเต้นเพลงเลดี้กาก้า...)
- ค่อนข้างจะขี้อายกับผู้หญิง
โดยเฉพาะผู้หญิงที่อายุมากกว่าที่ไม่ใช่คนในครอบครัว (อย่างข้อบน เจ้าตัวก็พูดได้แบบอ้อมแอ้มเท่านั้นแหละ) เพราะทั้งบ้านนอกจากแม่แล้วทุกคนก็ผู้ชายหมด (แต่ถ้าเป็นอาจารย์สาวๆ ก็ไม่เขินเท่าไหร่นะ ออกจะเป็นแนวให้ความเคารพซะมากกว่า)
**อาการนี้ออกมาเป็นพิเศษกับ พี่ ป. (?) **ขี้อายนี่ลดน้อยลงเมื่อเข้าเรียนโรงเรียนสห เช่นปัจจุบัน เพิ่มสกิลสุภาพบุรุษสุดแสนจะใจดี โอบอ้อมอารี ช่วยเหลือดุจพระเอกขี้ม้าขาวเข้ามาแทน เพราะเข้าใจแล้วว่า ผู้หญิงกับผู้ชายจะเป็นเพื่อนก็เป็นกันได้หมด
(เลยแจกมิตรไมตรีให้ทุกคน แต่บางคนจะคิดยังงี้กับปืนรึเปล่า มันไม่รู้หรอกค่ะ)
-ให้เกียรติผู้หญิง
คิดว่าเพศหญิงเป็นเพศที่ควรปกป้อง ถึงจะไม่แสดงออกจุดนี้มาก (เพราะขี้อายกับสาวๆ) แต่สิ่งที่ปืนทำและแสดงออกคือ ถ้าเจอของหนักจะช่วยยก เจอบนรถเมล์จะลุกให้นั่ง ขออะไรมาจะช่วยทันที
ถ้ามีเหตุว่าเพื่อนผู้หญิงต้องกลับบ้านคนเดียว จะไปส่ง ทั้งนี้จะถามความสมัครใจฝ่ายตรงข้ามด้วยค่ะว่าอยากให้ไปส่งมั้ย ( ไปส่งนี่ทำไปเพราะหน้าที่สุภาพบุรุษพึงกระทำ อยากส่งใครเป็นพิเศษเพราะอะไรต้องว่ากันอีกทีนะ)
.......
มองโลกในแง่ดี
- มองโลกในแง่ดี มักจะหาข้อดีในตัวผู้อื่นมากกว่าที่เห็นข้อเสีย
ทำให้ยากในการที่จะไม่พอใจใครโดยอคติส่วนตัว ต้องคุยก่อนแล้วรู้ว่าไม่ดีถึงจะไม่คุยด้วยอีก จะไม่ตัดสินคนภายนอก ไม่เก็บกด ไม่มีปัญหาชีวิตใดๆ เพราะถูกเลี้ยงมาอย่างปกติชนที่สุด
การพูดจาและสรรพนามที่ใช้
แทนตัวเอง ผม (คนเพิ่งเจอกัน / ยังไม่สนิท /อาวุโสกว่า/ รุ่นพี่ /ครู) เรา (คนที่รู้จักกันในระดับหนึ่ง/เริ่มสนิทแล้ว) กู (สนิทมากอย่างแรง) หนู (ใช้กับแม่เท่านั้น ถ้าเพื่อนมาได้ยินเจ้าตัวพูดแบบนี้ ก็จะเขินๆบ้าง แต่ก็ยังพูดอยู่ดี)
แทนคนอื่น ตำแหน่งของคนคนนั้น ตามด้วยชื่อ ( อาจารย์ คนที่อาวุโสกว่า ผอ. เป็นต้น) ชื่อเล่น (เพื่อนในวัยเดียวกันทุกคน สนิทไม่สนิทก็เรียกชื่อหมด) พี่ + ชื่อเล่น (ใช้กับรุ่นพี่) น้อง + ชื่อเล่น (ใช้กับรุ่นน้อง)
*ถ้าไม่รู้ชื่อเล่น ก็เรียก พี่เฉยๆ หรือ น้อง เฉยๆ จ้ะ
(ถ้ายังไม่รู้ชื่อก็จะเรียก แค่ พี่ครับ น้องครับ ครูครับ อะไรงี้ไปจ้ะ) (ถ้าคนโตกว่าคุยด้วย ยังไงก็ลงท้าย ด้วย ครับ เสมอ)
8. สิ่งที่ชอบ
- เกมส์ (ทุกประเภท เล่นตั้งแต่เกมส์บอล ดอทเอ PSP ฯลฯ แต่ไม่เน้นแนว RPG และ แนว SF /เค้าท์เตอร์นะ) - กับข้าวฝีมือแม่ (เพราะแม่เปิดร้านอาหารตามสั่ง+ ร้านข้าวต้ม) - ดูหนัง (วันหยุดถ้ามีเรื่องที่เจ้าตัวชอบก็จะไปดู กับน้องชาย หรือไม่ก็ชวนเพื่อนไปดูด้วย ชอบภาพยนตร์แนว Action thriller เช่นพวก Inception - การทำอาหาร อิทธิพลจากที่บ้านและการช่วยแม่บ่อยๆ
9. สิ่งที่เกลียด (ไม่ชอบ)
- กล้วย – ไม่ชอบกลิ่น +ตอนเด็ก (มากๆ) เคยโดนจับป้อนแล้วสำลัก จำฝังใจ เข้าใกล้ก็ไม่ได้
เพิ่มเติมเรื่องอาการ
ความเกลียดกล้วยของปืนเข้าขั้น แค่ได้กลิ่นก็ไม่ได้ จะเป็นไส้เป็นส่วนผสมก็ไม่ได้ ติดกลิ่นมานิดเดียวก็จะไม่เข้าใกล้ ถ้ามีเหตุอันจะต้องได้กิน อาจจะถึงขั้นอ้วกแตกอ้วกแตนกันไปเลยทีเดียว (หนักนะ) ถ้ามีคนถือเจ้ากล้วยนี่เข้ามาใกล้ ไม่ว่าจะพันธุ์ใด ไซส์ใด เจ้าตัวจะพยายามเลี่ยง
แรกๆ ถ้าคนไม่รู้จะพยายามเก๊ก ทำเป็น "ผมไม่กินครับ" ไปก่อน แต่ถ้าเฉียดใกล้มากๆ ทนไม่ได้ ก็มีอันต้องวิ่งหนีกันล่ะ
- งู – ไม่ชอบที่มันดูลื่นๆ แหยะๆ เจ้าตัวบอกว่ามันขยะแขยง ถ้าเจอตัวเป็นๆจะกรี๊ดสาวแตกได้ทีเดียว
- เห็ด – ทุกประเภท
ตอนเด็กเคยไปเที่ยวบ้านคุณตาแถวนั้นมีเห็ดขึ้นตามโคนต้นไม้เยอะ
เจ้าตัวเห็นมันขาวๆน่ากินเลยเอากลับมาบ้านๆ ล้างๆแล้วยัดปาก
แต่ดันกินเห็ดพิษซะงั้น ผลสรุปคือ จับไข้ ผื่นขึ้นแดงแปร๊ดทั้งตัว
เจ้าตัวเลยขอสาบานจะไม่กินเห็ดอีกเลยทั้งชาติ
เพิ่มเติมเรื่องอาการ
เห็ดนี่น้อยกว่ากล้วยเยอะ มันจะเป็นขั้นที่ ไม่กิน ถ้าเจอในอาหารจะเขี่ยออก ไม่ก็สั่งว่าไม่ใส่นะครับ จับได้สัมผัสได้ เข้าใกล้แล้วไม่หนี แต่ไม่กิน เฉยๆ
10. งานอดิเรก
-เล่นเกมส์คอมพิวเตอร์ (ส่วนมากเป็นเกมส์แนววางแผนรบ ไม่ถนัดจำพวกบู๊แหลกอย่างเค้าท์เตอร์สไตรท์ และขี้เกียจเก็บเวลเหมือนเกม RPG) ขยายความ *แต่ก็เล่นหมด แค่ไม่ถนัด ระหว่างนั้นก็ออนเฟสบุ๊คไปด้วย 55
- เล่นดนตรี
ที่บ้านมีกีตาร์ตัวนึงเอาไว้เล่นเวลาว่างๆ และห่างจากหน้าจอคอม (ทั้งนี้สมัยม.ต้นเคยอยู่วงโยธวาทิต เล่นทรอมโบน ถ้าชวนไปเล่นก็เล่นได้)
**สามารถพบเห็นงานอดิเรกนี้ได้ที่โรงเรียน ปืนจะแบกกีต้าร์ไปบ้าง หลังจากเริ่มรู้ว่า ม่ง เล่นกีต้าร์ได้ (เอาไปแจม)
- เปิดหนังดู จากแผ่น DVD ที่ซื้อมาเก็บด้วยเงินแม่บ้างเงินตัวเองบ้างมาดู <<เฉพาะอยู่บ้านจ้ะ
- เล่นกีฬา ถ้าในเวลาว่างพักกลางวัน ตามประสาเด็กชายทั่วไปก็จะเล่นบาส เตะบอล กับเพื่อน
11. สายการเรียน
- ศิลป์-คำนวณ
(เป็นพวกไม่ชอบเคมีชีวะ
เพราะขี้เกียจท่อง แล้วก็ไม่ได้อยากเรียนภาษามากขนาดนั้น เลยขออยู่กลางๆ
ดีกว่า เผื่อเจอภาษาที่อยากเรียนเสริมค่อยว่ากัน)
12. วิชาที่ชอบ / ไม่ชอบ
ชอบ
คอมพิวเตอร์ – ผลพวงมาจากการเล่นเกมส์ ที่มันชอบไม่ใช่อะไร เพราะจะได้แอบเล่นดอทได้นั่นเอง
สังคม – สนใจพวกประวัติศาสตร์ อยู่ทีเดียว เจ้าตัวคิดว่ามันเป็นวิชาที่หลากหลายแล้วก็สนุกดี
ดนตรี – เล่นดนตรีอยู่แล้วเป็นทุนเดิม รู้สึกว่าเรียนแล้วเพลิน
ไม่ชอบ
ไม่มีเป็นพิเศษ (ก็ตั้งใจอยู่ทุกวิชานะ)
13. วิชาที่ถนัด / ไม่ถนัด
ถนัด
คหกรรม – ผลจากที่บ้านเป็นร้านอาหาร ช่วยแม่ทำบ้าง ทำกินเองบ้าง ก็ซึมซับมา มีทักษะด้านอาหารการกินจนแทบไม่น่าเชื่อ พลศึกษา - ชอบกีฬาอยู่แล้ว สมรรถนะร่างกายก็เลยเหมือนถูกเตรียมความพร้อมม าให้เจอกับวิชานี้โดยเฉพาะทีเดียวเชียว ชอบเล่น แต่ฝีมือก็ไม่ได้ดีมากขนาดว่าจะเป็นตัวโรงเรียนได้
ไม่ถนัด
ศิลปะ – วาดรูปได้ระดับพอดูเป็นคนเท่านั้น แต่ไปขั้นแอดวานซ์เห็นจะยาก
เจ้าตัวรู้สึกเฉยๆกับวิชาภาษา ให้เรียนก็ได้ เรียนไว้ก็ดี แต่ก็ไม่ชอบมาก นอกนั้นวิชาอื่นก็เรียนโดยปกติจ้ะ
14. คะแนนวิชาต่างๆในเทอมที่ผ่านมา
แล้วแต่ครูกรุณาแล้วกันนะครับ //ปืนกล่าว
15. ความสามารถพิเศษในการเรียน
-ทำอาหาร /พอจะเล่นกีตาร์กับทรอมโบนได้ /เล่นเกมขั้นเทพ
16.ลักษณะคนที่จะเป็นเพื่อนได้
- เป็นเพื่อนได้กับทุกคน ทั้งชายหญิง ถ้าชวนไปเล่นเกมส์คอมจำพวกดอทเอ หรือคุยพวกเรื่องหนัง เรื่องทำอาหารรู้เรื่องก็จะเข้าหาง่ายหน่อย ถ้าหาเป็นเพื่อนผู้ชายถ้าเล่นกีฬาชวนไปเตะบอลอะไรแบบนี้ก็คงสนิทกันไว
17. ลักษณะคนที่ไม่ถูกชะตา
- คนที่มีอคติต่อคนอื่น ชอบมองคนอื่นภายนอก โดยที่ไม่ทำความรู้จักเขาให้ดีก่อน -พวกอวดร่ำอวดรวย -แล้วก็คนที่ไม่เคารพในกฏเกณฑ์ จ้ะ (เพราะปืนเป็นพวกเคารพกฎมาก)
**หวยออกที่พิมพ์เช่นเดิม
เพิ่มเติมจ้ะ
เรื่องคนที่ไม่เคารพกฏนี่ เรื่องที่เจ้าตัวซีเรียสมากจะเป็นเรื่อง เวลาเข้าเรียน การตรงต่อเวลา ทรงผม คือจะทำตามที่กฏโรงเรียนบัญญัติไว้เป๊ะๆค่ะ แน่นอนรวมถึงคนที่ดูแต่งตัวไม่เรียบร้อย เสื้อหลุด ก็จะไม่ค่อยชอบ
เพราะปืนเป็นคนที่แต่งตัวเรียบร้อย ถึงจะเล่นกีฬามาเสื้อหลุด พอจะเข้าเรียน ก็จะใส่กลับให้เหมือนเดิม เรียบร้อย ถือเป็นการให้เกียรติสถานที่และคุณครู
18. เสป็กในดวงใจ
-ชอบผู้หญิงที่ดูเรียบร้อย แล้วก็เหมือนคุณแม่ เป็นแม่ศรีเรือน เข้ากันได้กับเจ้าตัว - ถ้าอายุเท่ากันหรือมากกว่าซักปีสองปี เจ้าตัวบอกว่าโอเค แต่ไม่ค่อยชอบรุ่นน้องเพราะเอาใจเด็กไม่ค่อยเป็น
-ตอนนี้เจอคนในสเป็กแล้วล่ะ //ปืนได้กล่าวอย่างเงียบเชียบ
19. สัญชาติ, เชื้อชาติ, ภาษาที่พูดได้ สัญชาติ – ไทย เชื้อชาติ – ไทย(เป็นลูกเสี้ยวจีน เชื้อสายทางแม่)
ภาษาที่พูดได้ ไทย ( พูดชัดคำควบกล้ำอักขระเป๊ะ ) อังกฤษ (ใช้ได้ในระดับที่พอสื่อสารรู้เรื่อง ไม่ถนัดแกรมม่า)
ศาสนา พุทธ
ความเคร่งครัด เป็นชาวพุทธธรรมดา เข้าวัดทำบุญตามโอกาส ไม่เคร่งมาก
20. อื่นๆ
ครอบครัว
- พ่อเป็นนายทหารเรือเป็นคนกทม.โดยกำเนิด ตอนนี้ย้ายไปประจำอยู่สัตหีบ ถ้าว่างจะมาหาบ่อยมากก ก็เลยไม่รู้สึกห่างพ่อ (คุณพ่อยศจ่าเท่านั้นแล)
- แม่เปิดร้านข้าวต้มโต้รุ่ง+ อาหารตามสั่ง เปิดขายตั้งแต่ ห้าโมงเย็นเป็นต้นไป
- แม่เป็นลูกครึ่งจีน เลยมีเชื้อจีนปนมา ราว 25 %
- (แถม ตอนพ่อจีบแม่ปืนนั้น ต้องโผล่มากินที่ร้านแม่ประจำจนจีบติด แต่งงานมีลูกอย่างที่เห็น)
- ถึงจะมีเชื้อจีนแต่ก็ไม่ได้เรียกคนในบ้านด้วยภาษาจีนนะ เรียกพ่อแม่ ตายายปกติ(ถึงตาจะเป็นจีนแท้ๆ)
- เป็นจีนแต้จิ๋วนะ แซ่เตียว จ้ะ : ) ถ้าตรุษจีนชนกับเรียน ปืนจะหยุดเรียนไปไหว้
- พูดจีนไม่ได้ เพราะไม่ได้ใช้สื่อสารเลย ปกติอยู่บ้านก็คุยกันภาษาไทยคนที่พูดได้จะเป็นแม่
- มีน้องชายอีกคน ชื่อ ปราบ ยุทธการ ขึ้นม.1 แล้วปีนี้ ที่โรงเรียนเก่าปืนเอง
- บางทีตอนเย็นถ้าไม่มีการบ้าน หรือว่างไม่อยากเล่นคอม จะไปช่วยแม่ที่ร้าน
- ร้านที่ว่าไม่ได้อยู่ไกลจากโรงเรียนลูกบาศก์หรอก อยู่แถวบางขุนเทียนน่ะแหละ ใกล้โรงเรียนชนิดขับมอเตอร์ไซค์มาเองได้
สัตว์เลี้ยง
- เลี้ยงหมา พันธุ์ปั๊ก หน้าย่น ตัวอ้วน ขนเกรียน ขี้เกียจมาก ชื่อ ”คุณสเตฟาน” (ต้องเรียกคุณด้วยนะ!)
- เจ้าสเตฟานที่ว่าไม่ฟังใครนอกจากปืน (แม่ที่ให้ข้าวมันกินทุกวันเรียก หมาเนรคุณ )
- คุณสเตฟานตัวนี้ปืนนับถือเป็นเพื่อนซี้ อย่าเรียกมันว่าหมาเด็ดขาดไม่งั้นเจ้าตัวจะเคือง
เรื่องปลีกย่อยก่อนสมัครเข้าโรงเรียนลูกบาศก์
- ตอนม.ต้น เรียนโรงเรียนชายล้วนมีแต่เพื่อนชาย เลยเข้าหาสาวไม่เก่งนัก
- เคยไปสอบนายร้อยด้วย ด้วยแรงยุของพ่อ แต่ก็สอบไม่ติด เลยมาเรียนม.ปลายปกติ
- แน่นอนว่า เรียน รด.ด้วยจ้ะ
- เล่นคอมพิวเตอร์มาตั้งแต่ประถม และเล่นแต่เกมมากไปจนสายตาสั้น
เรื่องสายตา
- สั้น 300 ทั้งสองข้างค่ะ ถ้าถอดแว่น จะพออ่านหนังสือได้รู้เรื่อง มองเห็น แต่ถ้าไกลกว่านั้น
ก็จะลำบากหน่อย มองเห็นเป็นเบลอๆ ถ้าได้นั่งหลังห้องก็จะใส่แว่นตลอดเพราะมองไม่เห็นค่ะ
แต่ถ้านั่งหน้าห้องอาจจะเห็นถอดแว่นเป็นครั้งคราวไป เพราะพอจะอ่านได้ค่ะ
เพิ่มเติมจากปีที่ผ่านมา
- เริ่มมีความรู้สึก นิยมชมชอบสาวคนหนึ่งขึ้นมาแล้ว ตอนแรกแค่ปลิ้มๆ
อาการจะออกเยอะขึ้นใน ม.5 - เริ่มมีแก๊งค์เตะบอลแล้ว ไม่แน่อาจจะอยากตั้งชมรมบอล
- ยังคงไม่รู้ว่ามีคนชอบ
- มักล้มทับชายหนุ่มอยู่บ่อยครั้ง(?)
- จริงๆไม่มีอะไรหรอก
- เขียนทำไม ข้อบน T_T